“Wat Imperia uniek maakt, is het bestaan van Abîme,
de duistere tegenhanger van de wereld boven”
Je bent al jarenlang actief als scenarist. Hoe ben je in de wereld van stripverhalen terechtgekomen?
Nicolas Jarry: Mijn eerste roman werd gepubliceerd toen ik begin twintig was. Rond die tijd ontmoette ik Jean-Luc Istin, die net bij uitgeverij Soleil was begonnen. Hij las mijn roman en vroeg me om een scenario te schrijven. Zo is “Les Brumes d’Asceltis” ontstaan. Daarna hebben we samen lang gewerkt aan reeksen als Aquilon en Conquêtes.
Wat trekt je zo aan in het medium strip, en wat biedt het dat romans of films niet kunnen geven?
Nicolas Jarry: De directe samenwerking met de tekenaar, zonder tussenpersonen, en de vrijheid om elk universum en elk genre te verkennen. Dat maakt het voor mij ongelofelijk creatief. Strips zijn een beknopt medium waarmee je in relatief weinig pagina’s toch een rijk en gelaagd verhaal kunt vertellen. Die beperking dwingt tot creativiteit. In vergelijking met romans, die ik ook graag schreef, biedt de strip me de kans om in meerdere werelden tegelijk te werken. En in tegenstelling tot film heb je in strips totale creatieve vrijheid.
Zijn er recente werken of auteurs die je inspireerden bij het schrijven van Imperia? Aan welk type lezer denk je bij deze reeks?
Nicolas Jarry: Zeker. Jean-Philippe Jaworski met Gagner la guerre, Glen Cook met The Black Company, de sfeer van David Gemmell en de karakterdiepgang van Brandon Sanderson. Van de één neem ik de rauwheid, van de ander de psychologische diepgang. Wie houdt van deze auteurs, zal zich zeker aangesproken voelen door Imperia.
Hoe ziet een typische werkdag eruit voor jou?
Nicolas Jarry: Ik schrijf wanneer ik kan, op elk moment van de dag. Als ik niet aan het schrijven ben, ben ik aan het nadenken over verhalen. Het vult een groot deel van mijn leven.
Over Imperia
Hoe ben je te werk gegaan bij het opbouwen van de wereld van Imperia?
Nicolas Jarry: Ik begon met het uitdenken van religieuze, etnische en historische fundamenten. Wat Imperia uniek maakt, is het bestaan van Abîme, de duistere tegenhanger van de wereld boven, die door de eeuwen heen de mensheid gevormd heeft en een constante dreiging blijft. Ik wilde een geloofwaardige, harde wereld bouwen en werkte daar heel bewust naartoe.
Wat maakt Imperia anders dan reeksen als Oorlogen & Draken of Aquilon?
Nicolas Jarry: In Imperia ben ik verder gegaan in het donkere aspect. Het is echt dark fantasy. In mijn eerdere werk was ik eerder zacht voor mijn hoofdpersonages. Hier heb ik mezelf toegelaten om verder te gaan, al zit er nog altijd een sprankje licht en humor in. Ik mocht eindelijk wat harder zijn voor mijn personages.
Welke thema’s spelen een belangrijke rol in Imperia?
Nicolas Jarry: In al mijn werk, ook in Imperia, staan menselijke relaties centraal, vooral binnen families, of dat nu gaat om bloedverwantschap of om gekozen familiebanden. Daarnaast spiegel ik graag maatschappelijke thema’s aan onze eigen wereld, maar dan door een vervormende lens. Denk aan hoe macht werkt binnen religieuze structuren, of hoe angst voor het onbekende leidt tot uitsluiting. Die thema’s zijn herkenbaar, maar krijgen een eigen vorm binnen het fantasykader.

“Ik wilde een geloofwaardige, harde wereld bouwen
en werkte daar heel bewust naartoe.”

Creatief proces
Hoe beïnvloeden de tekenaars je manier van schrijven, en hoe verloopt die samenwerking concreet?
Nicolas Jarry: Dat verschilt. Soms pas ik het scenario aan aan de tekenaar, maar bij Imperia heb ik het verhaal ontwikkeld zonder te weten wie het zou tekenen. Dat gaf me juist meer vrijheid. Het proces is vrij klassiek: ik lever het scenario aan, zij maken een eerste lay-out of ruwe versie van de pagina’s. We stemmen dat samen af en dan volgt het inkt- en kleurwerk. Bij Imperia ging dat allemaal heel vlot.
Zijn er tijdens het schrijfproces elementen veranderd?
Nicolas Jarry: Niet echt. De tijdsdruk was groot, dus zodra ik een duidelijke lijn had, heb ik die gevolgd. Het was een intens proces, zeker omdat ik vijf albums tegelijk ontwikkelde.
Personages en wereld
Welk personage vond je bijzonder om te schrijven?
Nicolas Jarry: Tanycia. Haar verhaal begint al in haar kindertijd, dat maakt het intiemer. Je ziet haar groeien, je voelt haar twijfels en haar kracht. Arun was ook boeiend om die reden. Volwassen personages zijn soms lastiger, omdat je hun verleden moet respecteren.
Stel: vier van je personages jagen op je, en je mag er één kiezen om je te beschermen. Wie wordt het?
Nicolas Jarry: Jorn, uit deel 5. Jullie zullen zien waarom. 😉
In welk deel van de wereld van Imperia zou je zelf willen wonen?
Nicolas Jarry: Kana-Nuiba, het warme zuiden. Veel beschaafder dan de rest van die barbaarse wereld!
Hoe zou je overleven in Imperia?
Nicolas Jarry: Oei… Dat zou lastig worden. Het zou een hele uitdaging zijn!
Toekomst en adaptaties
Zou je Imperia graag in een ander formaat zien verschijnen?
Nicolas Jarry: Een animatieserie lijkt me geweldig. Ik hou ook van miniatuurspellen – borspellen waarin kleine, gedetailleerde miniaturen van plastic of metaal worden gebruikt. Elk spel heeft zijn eigen wereld, met unieke personages en regels, waardoor je helemaal in het verhaal kunt duiken. Dat zou ook goed passen!
Zou je zelf een rol willen spelen in een verfilming?
Nicolas Jarry: Als ik moet kiezen, liever een stem in een animatie dan acteren in een film. Een live-action film regisseren? Daar zou ik knettergek van worden!
Welke vreemde of onverwachte ideeën heb je ooit overwogen voor een verhaal, maar geschrapt?
Nicolas Jarry: Als iets vreemd of onverwacht is, probeer ik het net in het verhaal te verwerken. Hoe vreemder, hoe beter!
Is er een genre dat je nog graag zou verkennen?
Nicolas Jarry: Ik ben nu bezig met iets heel anders: een hedendaagse graphic novel gebaseerd op een waargebeurd verhaal.