“Commando’s die allerhande zuiveringen uitvoeren, doet denken aan het ultieme dystopische meesterwerk 1984 (Orwell), Blade Runner en Dune.”
Review door vroege vogel Philippe De Cleen
Bij Uitgeverij Daedalus verschijnt eerstdaags de strip Utopie die de aanzet vormt van een nieuwe, driedelige stripreeks. Interessant, omdat het oorspronkelijke idee dat Thomas More ooit in een klassiek werk beschreef nu ook een grafische dimensie krijgt. De stripminnende lezer krijgt in Utopie het verhaal te lezen van Will Jones die in een onbestemd, sterk op futuristisch uitziende robots en androïden steunende universum zijn leventje leidt.
Jones, die werkzaam is aan de Academie voor Geschiedenis, leeft in een hoogtechnologisch torenblok. Soms zijn er vrije momenten, op andere komen er controleurs aan huis om te zien of de ‘babe’ (in Jones’ geval een vrouwelijke androïde genaamd Kiss) nog werkt. Dat ligt vanuit een femjnistisch perspectief best moeilijk, zeker als je wat later ook te lezen krijgt dat de (inwisselbare!) ‘babe’ een klassieke, stereotiepe rol toebedeeld krijgt. Ze blijkt “een uitstekende kokkin en huisvrouw”. En ze heeft “zachte openingen”.
Utopie leunt sterk op het bestaan in een futuristische wereld. Daarin blijken er commando’s te bestaan die allerhande zuiveringen uitvoeren. Wat als conceptueel idee niet eens zo ver zit van pakweg het ultieme dystopische meesterwerk 1984 (Orwell), Blade Runner of de Dune reeks. Gaandeweg ontdek je bijvoorbeeld dat er oorlog heerst tussen Oost en West en dat ook de ruimte aanleiding tot strijd vormt.
Tot Will Jones een boek getiteld ‘Individu en utopie’ in zijn zak vindt. Hij begint te lezen, maar versnippert het al gauw. Wat later vindt hij wéér een boek. Hij begint zich stilaan allerlei vragen te stellen over het hoe en wat ervan. Waarbij hij beetje bij beetje ook zijn eigen babe Kiss verdenkt. Wat verderop brengt een gestolen kus Will Jones op een heel ander spoor. Door onderzoek komt hij vanuit zijn eerder elitaire positie terecht bij de échte wereld.
Als proeflezer is het best moeilijk in te schatten hoe dit verhaal een vervolg krijgt. Deel 1 van de trilogie laat immers best veel ruimte open voor interpretatie. Je kan de hints naar een vervolg ergens ontcijferen, al is dat vooral voer voor speculatie. Voor nu is er een eerste deel, waarbij de albumcover met grootse gebouwen en dito vliegende tuigen/schepen ergens aan het vooruitstrevende werk van de Antwerpse kunstenaar Panamarenko herinnert. Utopie heeft potentie. Het is wachten op deel 2 en 3.
Wat is een vroege vogel? Enkele weken voordat het boek verschijnt, krijg je de kans om het verhaal digitaal te lezen. Het enige wat we van je vragen, is om je eerlijke mening te delen in een review. Om jou te bedanken voor je waardevolle review krijg je een gratis exemplaar van het boek naar je thuisadres opgestuurd. Meer weten?